Sceny z 2.08 - The Brothers That Care Forgot

Vincent: Gdzie nasza siostra Rebekah? Przez tysiąc lata była ci ślepo lojalna a teraz... Nigdzie jej nie ma. Gdzie się udała nasza siostra? I jak uciekła przed twoimi nikczemnymi intrygami?
Klaus: Masz mnie za nikczemnego? Więc co sądzisz o tej, która nasz przeklęła?
Vincent: Próbowała znów uczynić nas śmiertelnikami. A wy obaj odmówiliście jej. To tylko udowadnia jak bardzo jesteście straceni. Ale myślę, że Rebekah odpowie inaczej na naszą propozycję.

Elijah: Popatrz, taka duża i idealna. Nie mogę dobie wyobrazić radości ze spędzania z nią każdego dnia. To...
Rebekah: Urocze. I bardzo ludzkie.
Elijah: Tak, niektórzy twierdzą, że to najbardziej ludzkie doświadczenie.
Rebekah: Wiem, że gdy nadejdzie czas będę musiała oddać ją Hayley. Ale to ona uświadomiła mi jak bardzo pragnę własnego dziecka, którego nie mogę mieć.

Kaleb: Pomożesz mi czy co?
Vincent: Gdybyś był odrobinę mądrzejszy to zauważyłbyś, że obecne okoliczności dają nam na coś szansę.
Kaleb: Szansę na co? By dostać łomot?
Klaus: Panowie, przepraszam, że kazałem wam czekać. Dobra wiadomość jest taka, że przyprowadziłem starego przyjaciela, który chce się przywitać.
Marcel: Witam. Co słychać, panowie?
Kaleb: Znowu ty. Nigdy nie znudziło ci się tyranizowanie przez mojego brata?
Marcel: Do tego zgłosiłem się na ochotnika.
Kaleb: Czyżby?
Marcel: Tak i powiem ci, jak ja to widzę. Najpierw zadzierasz z Daviną, a teraz słyszę, że chcesz wciągnąć w to wszystko Rebekę. O nie, na to nie ma szans.
Klaus: Chciałbym, żebyście obaj dołączyli do mnie przeciwko naszej matce. Ale zadowolę się nawet jednym z was. Tak czy inaczej, jeśli wciąż będzie się mi sprzeciwiać to reszta waszego życia będzie niekończącą się torturą. Więc? Co wybieracie?